Igre 
Naučnici i dalje otkrivaju tajne "Mona Lize": Čarobni sastojak Da Vinčijevih boja, vek kasnije koristio i Rembrant
Komentari16/10/2023
-11:11
Enigmatični portret "Mona Lize" Leonarda da Vinčija, jednog od najvećih umetnika svih vremena, već dugo privlači pažnju ljubitelja umetnosti, ali i stručnjaka koji su je do sada proučavali mnogo puta.
U najnovijoj analizi, čiji su rezultati objavljeni u "Žurnalu Američkog udruženja hemičara" otkriveni su novi detalji o legendarnoj slici.
Koristeći uređaj za ubrzavanje kretanja čestica, istraživači su analizirali hemijski sastav sićušnog uzorka boje sa ove slike, u kom su detektovali retko jedinjenje poznato kao plumbonakrit, ranije izolovano i iz uzoraka sa čuvenog Leonardovog murala "Tajna večera".
Plumonakrit nastaje iz oksida olova, a njegovo prisustvo sugeriše da je slikar koristio prašak olovo-oksida, kako bi boju učinio gušćom i suvljom. Istoričari umetnosti su i ranije sumnjali da je to bio slučaj, ali je tek sada ta teorija i potvrđena.
Otkriće bi jednog dana moglo da se pokaže korisnim u konzervaciji Da Vinčijevih slika, kaže vođa studije Viktor Gonzales, hemičar francuskog Nacionalnog centra za naučna istraživanja.
"Što više učimo o njegovim metodama i sastavu njegovih boja, to će restauracija njegovih dela biti uspešnija", dodao je stručnjak.
Smatra se da je Leonardo mešao olovo-oksid ili sa orahovim ili sa lanenim uljem, a zatim bi zagrevao tu smešu dok se ne formira gusta pasta. Pošto je olovo-oksid narandžaste boje, na slici bi davalo zlatne nijanse.
Povezane vesti
Verovatno je mešavinu stavljao i kao podlogu na drvenom panelu na kom je naslikana "Mona Liza" između 1503. i 1519.
To nije prvi put da naučnici pronađu plumbonakrit na delima starih majstora. Ranije je utvrđeno da se jedinjenje nalazi i na Rembrantovim slikama, kao što je "Noćna straža" (1642), piše "Smithsonian Magazine".
Pošto je flamanski majstor živeo i stvarao više od stotinu godina nakon Leonarda, ovo otkriće sugeriše da je mešavina olovo-oksida bila "odličan recept" koji se prenosio generacijama.
Tim nije pronašao mnogo referenci o olovo-oksidu u Leonardovim beleškama, a kada je pominjao to jedinjenje, obično se to odnosilo na lekove za kosu i kožu.
Preporuka za vas
Komentari (0)