Đurđev: Rusija i Turska nisu na istoj strani istorije

Jedno od najbeskrupuloznijih zanimanja u Srbiji danas jeste ono koje se tiče odvajanja Srbije od Rusije i Srba od Rusa. Sramota da se takvim poslom bave pripala je zapadnim agentima uticaja koje je naš narod od milošte nazvao "NATO pešadijom", s obzirom da je njihov krajni cilj krajnje jasan – uvlačenje Srbije u NATO, po mogućnosti bez referenduma kao što je bio slučaj sa Crnom Gorom. Kolektivni zapad se očito sprema za sveopšti rat sa Rusijom, te će mu u novom pohodu na tu zemlju trebati tamo neki Srbi, Rumuni, Bugari i drugi da budu glineni golubovi protiv ruske armije kao najspremnije vojske današnjice, kaže predsednik Srpske lige Aleksandar Đurđev.

"U moru tekstova koji imaju za cilj da među srpskim narodom zapate rusofobiju ističe se po svojoj lukavosti i prepredenosti jedan nedavno objavljen. Cilj tog teksta je krajnje neobičan, čak i za zapadne agente uticaja – da Rusiju i Tursku predstave kao saveznike i partnere u borbi protiv Srbije i Srba. Razbiti ovakve senzacionalističke teze nije nimalo teško, ali je, u moru lažnih ocena rusko-srpskih i rusko-turskih odnosa, ono krajnje neophodno", kaže on i dodaje: 

"Verovatno ne postoje dva naroda koja su vodila više ratova od Rusa i Turaka, a vodili su ih čak 13! Iako je Rusija većinu istih dobila, trajne posledice kako po razumevanje tadašnjeg kolektivnog Zapada, tako i sebe same, Rusija je doživela nakon osmansko-savezničke pobede nad njom u Krimskom ratu 1856. godine. Tada je svakome u Rusiji bilo jasno da je rimokatoličko-protestantski zapad spreman na sve, uključujući i na savez sa jednom muslimanskom imperijom, kako bi bacio na kolena pravoslavno Rusko carstvo. Upravo je taj poraz osnažio, ali i inspirisao Rusiju da zajedno sa balkanskim pravoslavnim zemljama, uključujući tu i dve srpske države tog vremena Srbiju i Crnu Goru, do nogu potuče Osmansko carstvo u Rusko-turskom ratu 1877-1878. godine. Kao ni tada, Rusija i Turska ni danas nisu na istoj strani istorije. Turska je članica NATO, zemlja u kojoj su tokom Kubanske raketne krize bile razmeštene američke nuklearne rakete tipa Tor i Jupiter kako bi ugrozile Sovjetski Savez, zemlja koja se služi istorijskim revizionizmom otvoreno gajeći ambicije prema kavkaskom regionu kao ruskoj zoni uticaja i stidljivo se priseća vremena kada je Krim navodno bio turski. Turska nije uvela sankcije Rusiji samo zato što se boji odlučnije ruske reakcije (na šta su Turci upozoreni nakon što su oborili ruski vojni avion na granici sa Sirijom i nakon ubistva ruskog ambasadora u Ankari), ali nemojte imati sumnje da će Turska, kao glavna NATO pešadija, biti na strani ruskih neprijatelja, posebno u kontekstu želje da se ruske snage blokiraju u Crnom moru." 

Đurđev smatra da Rusija "ne samo da nije neprijatelj ili tutor nad Srbijom i Srbima, već njihov dokazani istorijski saveznik". 

"Rusija je odigrala ključnu ulogu u slabljenju moći Osmanskog carstva, pomažući srpskom narodu da se od istog oslobodi, ona je ušla u Veliki rat kako bi pomogla izmučenoj Srbiji, a veliki Sovjetski Savez je oslobodio Beograd i deo današnje Srbije pred kraj Drugog svetskog rata. Rusija danas niti želi da disciplinuje, niti da uceni ili zastraši Srbiju, već da joj pomogne. Nema naroda koji ima tako duboko istorijsko pamćenje i osećaj za svoje verne saveznike kao što to imaju Rusi. Znaju oni dobro ko je oslabio Hitlerove snage pre njihovog pohoda ka Rusiji, znaju ko je umesto njih primio udarac i poruku kolektivnog Zapada tokom bombardovanja 1999. godine, te znaju ko je jedini evropski narod koji im nije uveo sankcije. Rusija danas nije nikakav energetski bauk nad Srbijom, već zemlja koja nam je isporučivala gas po najjeftinijoj ceni i koja, kao većinski vlasnik NIS-a, puni budžet Srbije. Ovde je na delu opasna zamena teza da je Rusija krivac za američke sankcije NIS-u, a ne oni koji su te sankcije uveli protivpravno i sa jasnom pretpostavkom koliko iste mogu naškoditi Srbiji. Rusija, braneći NIS od američkih kaubojskih sankcija danas, radi ono što je radila 2008. godine kada je kupila njegov većinski paket akcija, a to je da ne dozvoljava da jedno tako strateški važno srpsko preduzeće padne u ruke srpskih neprijatelja. Rusiji danas, kao i što je bio slučaj do sada, ne treba Srbija kao protektorat, već kao saveznik i partner, ne treba Srbija kao objekat, već kao subjekat sposoban da brani i sebe i Rusiju i sve druge koji se časno bore za svoj istorijski opstanak i za trijumf pravde i istine u međunarodnim odnosima", kaže predsednik Srpske lige.